مدح امام حسن مجتبی علیه‌السلام
پـرواز می‌کـنم به خـدا با حسن حسن دردم همیشه گشته دوا با حسن حسن مانـنـد سال‌هـای گـذشـتـه قـبـول کرد زهرا حسین حسین مرا با حسن حسن بالاتـرین سـعـادت عـالـم به ما رسید پُر شد همیشه سفرۀ ما با حسن حسن این حاء و سین و نون به خدا اسم اعظم است حاجت همیشه گشته روا با حسن حسن روز دهـم تـمـامـی اشـرار کـوفـه را می‌کـشت سیـد الشـهـدا با حسن حسن بُـردنـد لـذتـی دگـر آنـان که اربـعـیـن رفـتـنـد سوی کـربـبلا با حـسن حسن ما نـذر کـرده‌ایم که روزی بـنا کـنـیم بین بقـیع صحن و سرا با حسن حسن |